Bhagavad Gita

सञ्जयः धृतराष्ट्रं वदति । हे राजन् , तथा कृपयाविष्टं अश्रुपूर्णाकुलेक्षणं विषीदनतं तं अर्जुनं प्रति मधुसूदनः इदं वचनं अब्रवीत् - इति ।।

సంజయుడిట్లనె - రాజ, ,  ఈ విధముగా కరుణాపూర్ణహృదయుడైన, అశుపూర్ణమైన ఉద్విగ్నమైన నేత్రములుగల దుఃఖితుడైన అర్జునునిచే మధుసూధనుడిట్లు పలికెను.

गीतातात्पर्यम्

हरिः ओम् । 

देही कुतोवध्यः ? यस्मादयमीश्वरः सर्वस्य जीवस्य सूक्ष्मे स्थूले च देहे रक्षकत्वेनावस्थितः अत एवावध्यः । न स्वसामर्थ्यं कस्यापि ।

'द्रव्यं कर्म च कालश्च स्वभावो जीव एव च ।

यदनुग्रहतः सन्ति न सन्ति यदुपेक्षया'' ॥ इति हि भागवते ।

'तत्र तत्र स्थितो विष्णुर्नित्यं रक्षति नित्यदा ।

अनित्यदैवानित्यं च नित्यानित्ये ततस्ततः ।

भावाभावनियन्ता हि तदेकः पुरुषोत्तमः'' ॥ इति पाद्मे ॥३० ॥